ที่เยอรมัน​ ฟาร์เรลได้ทำงานประจำเป็นดีเจ​ จนกระทั่งได้พบกับแฟรงค์ ฟาเรียน โปรดิวเซอร์และนักแต่งเพลง​ชาวเยอรมัน​ ที่กำลังสร้างวงบอนนี เอ็ม.​ และกำลังหาตัวสมาชิกที่เป็นผู้ชาย​ โดยแฟรงก์​ ฟาเรียน​ ได้ให้ความสนใจในตัวบ็อบบี​ ฟาร์เรล และชักชวนฟาร์เรล เข้าวง ในปี ค.ศ.1976

อย่างไรก็ตามบทบาทของบ็อบบี ฟาร์เรล​ ก็คือนักเต้นในวง ส่วนเสียงร้องที่ฟาร์เรลร้องลิปซิงค์บนเวทีนั้น​ ​ในเวลาต่อมา​ แฟรงค์ ฟาเรียน ที่ทำหน้าที่เป็นโปรดิวเซอร์ได้เปิดเผยว่า เสียงร้องผู้ชายในเพลงของบอนนี​ เอ็ม.​ ตัวเขาที่เป็นโปรดิวเซอร์เป็นคนร้องเอง​ นอกจากนี้ลิซ มิตเชลล์​ สมาชิกหญิงของวงได้เปิดเผยว่าคนที่ทำหน้าที่ร้องเพลงและบันทึกเสียงส่วนใหญ่ในสตูดิโอ​ มีเพียงเธอและมาร์เซีย บาร์เร็ตต์​ สมาชิกอีกคนหนึ่งที่ร้องนำในเสียงผู้หญิง​ ส่วนเสียงร้องผู้ชายร้องและบันทึกเสียงโดยโปรดิวเซอร์และผู้แต่งเพลงของวงอย่างแฟรงค์​ ฟาเรียน[3]

บ็อบบี ฟาร์เรล​ ถูกแฟรงค์​ ฟาเรียน​ ไล่ออกจากวงในปี​ ค.ศ. 1981 หลังจากที่วงออกอัลบั้มชุด Boonononoos ซึ่งสตูดิโออัลบั้มลำดับที่​ 5 เนื่องจากมีปัญหาความขัดแย้งกัน โดยบ็อบบี้ต้องการมีบทบาทในวงมากกว่าที่เป็นอยู่ และตำแหน่งของเขาถูกแทนที่ด้วยเรกจี​ ซิโบ​ นักแสดงภาพยนตร์ชาวกานา​ โดยภายหลังจากที่ถูกไล่ออก เขาพยายามเป็นศิลปินเดี่ยวแต่ไม่ประสบความสำเร็จ

ในปี1984 แฟรงค์ให้บ็อบบี้กลับมาเข้าวงอีกครั้ง เพื่อดึงความสนใจให้กลับมาสู่Boney M เช่นเดิม กับเพลง "Happy Song" ที่บ็อบบี้ได้ร้องท่อนแร็ปในช่วงแยกของเพลง และอยู่กับBoney M จนถึงปี1985 ที่เป็นปีสุดท้ายของวงกับชุด "Eye Dance"

หลังจากนั้นในปี 1991 บ็อบบี้ก็ได้ฟอร์มวง Boney M Featuring Bobby Farrell ขึ้นมา เพื่อออกทัวร์ตามคอนเสิร์ตต่างๆจนถึงปัจจุบัน โดยเขาเองยอมรับว่า ทำเพื่อหารายได้ เพราะหลังจากBoney M ยุบไป เขามีปัญหาเรื่องการเงินและความเป็นอยู่อย่างมาก โดยสาเหตุหลักมาจากการที่แฟรงค์ ฟาเรี่ยน ไม่ยอมให้ค่าRoyalty กับเขา เพราะเห็นว่าเขาไม่ได้มีส่วนร่วมในการบันทึกเสียงใดๆ (ซึ่ง เมซี่ย์ วิลเลี่ยมส์เองก็เจอปัญหานี้เช่นกัน)